I will be here, don’t You cry

 Szare, mgliste przedpołudnie. Właśnie skończyłam czwartą lekcję. Korzystając z tego, że na kolejnej godzinie lekcyjnej miałam mieć „okienko”, postanowiłam ten czas poświęć na krótki spacer po parku. Nie wiem, czemu akurat tam mnie pociągnęło – do tego burego, wilgotnego miejsca, gdzie prawie na każdym kroku o tej porze dnia skazana jestem na mordercze spojrzenia posyłane z oczu gimnazjalistów-indywidualistów, którzy samowolnie postanowili sobie już odpocząć od szkoły.
 Nie byłam jednak w stanie przejść więcej, niż kilkadziesiąt metrów – nieprzespana noc, którą poświęciłam na doczytanie lektury i zrobienie paru zadań na fakultet z matematyki oraz, chcąc nie chcąc, zamartwianie się o Niego coraz bardziej dawała mi się we znaki i obawiałam się, że w takim stanie nie wytrzymam do tej „cudownej” 15.40, kiedy to kończy się moja ostatnia czwartkowa lekcja.
 Zmarnowana usiadłam na ławce, skryłam twarz w dłoniach i starałam się myśleć o czymś przyjemnym – w tamtej chwili jedyną przyjemną myślą była wizja ciepłego łóżeczka i minimum 6 godzin spokojnego snu.
 Nagle usłyszałam nieznaczny tupot. Lekko przestraszona gwałtownie uniosłam głowę i ujrzałam przed sobą uroczego, może dwuletniego chłopczyka o tak ślicznych zielonych oczach, że na moment zasłoniły mi one cały otaczający mnie świat. Chyba jeszcze nigdy nie widziałam tak cudnych tęczówek. I te iskierki dziecięcej wesołości swawolnie w nich tańczące.
 Ku mojemu zdumieniu dziecko... pogłaskało mnie po głowie. Nie wiedziałam, jak zareagować, na moje usta jednak momentalnie wpłynął szeroki uśmiech, którym bez skrępowania obdarzyłam chłopczyka – on też się do mnie uśmiechnął.

 Kilka sekund później podbiegła do nas wyraźnie zaaferowana mama szkraba (nie miała zielonych oczu jak jej synek). Przepraszała. Aczkolwiek, było to zbędne. Ta krótka chwila: te oczy, ten dotyk dziecięcej rączki na moich, przesiąkniętych wilgocią, włosach, ten uśmiech – wszystko to sprawiło, że dostałam dziwnego zastrzyku energii, którego działanie trwa do teraz. I uśmiech nie zszedł mi ani na krótką chwilę z buzi.

Phil Collins - You`ll be in my heart